Przez lata pracy w moim gabinecie wielokrotnie spotykałem osoby, które można by nazwać malkontentami. Ci ludzie, z pozoru wiecznie niezadowoleni i marudzący, skrywają jednak o wiele głębsze historie, niż można przypuszczać na pierwszy rzut oka.
Kiedy spotkałem pierwszego malkontenta..
Pamiętam jedno z pierwszych spotkań z osobą o silnych skłonnościach malkontenckich. Jan, bo tak miał na imię, wyglądał na wiecznie zmęczonego życiem. Podczas naszych rozmów, nieważne jak pozytywny był temat, zawsze znajdował w nim cień. Zastanawiałem się, skąd taka postawa. Czy to cecha wrodzona, czy może wynik przeżyć?
Pochodzenie malkontenta: Droga do wiecznego niezadowolenia
Analizując przypadki ludzi jak Jan, dochodzę do wniosku, że wiele czynników wpływa na rozwój takiej postawy. Często jest to wynik wychowania – bycie świadkiem wiecznego narzekania rodziców. Inne czasy malkontent może być efektem nadmiernej ochrony lub ciężar odpowiedzialności nałożonej w dzieciństwie.
Niespodziewane zalety malkontentów
Zastanawialiście się kiedyś, czy bycie malkontentem ma jakieś pozytywne strony? Odpowiedź brzmi: tak! Dzięki swojej krytycznej postawie malkontenci potrafią wskazać wiele problemów, które inni po prostu przegapiliby. To swego rodzaju „diabelski adwokat”, który pomimo swojego pesymizmu, przyczynia się do doskonalenia otoczenia.
Jak pomóc malkontentom w ich życiu?
Lata praktyki nauczyły mnie jednego – każdy malkontent chce głęboko w środku zmiany. Kiedy zapytałem Jana, co zamierza zrobić z jego narzekaniem na partnerkę, przyszedł moment refleksji. Zamiast kolejnego narzekania, pojawiło się pytanie o to, jak być lepszym partnerem. Był to przełom.
Proces zdrowienia: koniec wiecznego marudzenia i droga z ciemności w światło
Praca z malkontentem to nieustanne wyzwanie. Z każdym spotkaniem staram się zaskakiwać, prowokować do refleksji, pokazywać alternatywne perspektywy. Z czasem nawet najwięksi pesymiści zaczynają dostrzegać światełko w tunelu.
Co dalej z malkontentem? Bycie malkontentem i zdrowienie
Spotkania z psychologiem to jedno, ale prawdziwe wyzwanie pojawia się w codziennym życiu. Kluczem jest nieustanne przypominanie sobie o tym, że narzekanie nie jest jedyną drogą. Warto pytać siebie: „Co mogę z tym zrobić? Jak mogę to zmienić?”
Jak walczyć z narzekaniem malkontenta?
Zbliżenie się do osoby, która nieustannie jest niezadowolona i pełna pesymizmu, może być wyzwaniem zarówno w życiu osobistym, jak i zawodowym. Jak zatem postępować z taką osobą? Oto kilka praktycznych wskazówek.
Po pierwsze: przerwij ciąg skarg.
Nie dawaj przestrzeni osobie narzekającej na bezustanne lamenty o otaczającym świecie. Przerwij ją, zadaj pytanie lub zmień temat dyskusji. W przeciwnym razie zasypie cię swoimi często przesadzonymi czy nieuzasadnionymi skargami.
Po drugie: postaw pytanie o gotowość do działania.
Kiedy narzeka na swoją pracę czy kłopoty w relacjach, zapytaj, co planuje zrobić, by to zmienić. Czy chce poszukać innej pracy, czy może rozważyć terapię par? Proponuj konkretne rozwiązania i obserwuj jej reakcję. Zadanie takiego pytania może ją zmusić do przemyśleń.
Po trzecie: nie analizuj zbyt mocno jej słów.
Oczekuj, że osoba niezadowolona będzie wyrażać swoje niezadowolenie. Aby nie dać się wciągnąć w ten nurt negatywności, nie angażuj się zbytnio w jej wypowiedzi i nie bierz wszystkiego do siebie.
Po czwarte: pozostań przy swoim stanowisku.
Osoba wiecznie niezadowolona może chcieć przekierować na siebie Twoją uwagę poprzez ciągłe skargi. Upewnij się, że masz własne zdanie i nie wahaj się go bronić. Zawsze bądź gotowy z odpowiednimi argumentami.
Po piąte: ograniczaj kontakt z wiecznie niezadowoloną osobą.
Nie poddawaj się ciągłemu pesymizmowi i krytyce takiej osoby. Jeśli to możliwe, staraj się unikać jej towarzystwa i ciągłego negatywnego nastawienia.
Podsumowanie: malkontent – zagadka do rozwiązania
Nie jest łatwo być malkontentem, ani żyć z taką osobą. Ale każdy z nas ma moc, by dokonać zmiany w swoim życiu. Warto pamiętać, że za fasadą wiecznego narzekania kryje się pragnienie lepszego jutra. I choć droga do niego może być kręta, warto podjąć to wyzwanie. Bo może się okazać, że malkontent, którego spotkaliśmy na naszej drodze, to w rzeczywistości my sami. Co więc zrobisz z tą wiedzą?
Mam nadzieję, że ten artykuł rzucił nieco światła na tajemniczych malkontentów. Zapraszam do refleksji i dzielenia się swoimi przemyśleniami. Bo przecież jesteśmy wszyscy architektami naszego własnego losu. Co wybierzesz dla siebie?
